ساینا سیمرغ آرزوهام

در آستانه تولد کودکی هستم که نمیدانم مرا از خودم دور میکند یا به خودم نزدیکتر...   ا حساس میکنم در حال بالا رفتن از پله ها میان راه مانده ام. نه دیگر پله قبلی را میبینم تا دوباره برگردم و نه پله بعدی در مقابل پاهایم ظاهر میشود تا قدمی بالاتر بروم. قلب کوچکی درون من شروع به تپیدن کرده است که نمیدانم بعد از متولد شدن در مواجهه با دنیای اطرافش پر از کینه خواهد شد یا سرشار از مهر. نمیدانم کدام تپشش در کجای این جهان بزرگ و در چه زمانی به عاشقانه ها دعوتش خواهد کردو آیا مرا در تک تک تپشهایش به یاد خواهد داشت؟ دستهای کوچکی درونم رشد میکنند که نمیدانم پس از ورود به دنیای آدمها دستهای آشنایی پیدا خوا...

یه پنج تیکه با طرح کارتون مورد علاقه ام    یه پتو برای بیرونش   چنتا ملافه خشکل   چنتا مانتو یا بلوز جلو دکمه رنگارنگ به امید خرید مانتوی مدرسه ات مامان جان   تاپ و بلوز و یه جفت دستکش ناز برای دخمل گل   ساک وسایلش   اینم وانش وای که چه حمومی بکنه این تو   و بالاخره حوله و چنتا از وسایل حمامش     ناراحت نشو مامان تموم نشده کلی دیگه برات خرید میکنم ...

  اول یه سرهمی طرح توت فرنگی خیلی خشکله   بعد یه بلوز شلوار فسفری   اینم یه بلوز و روسری و کلاه و سه تا شلوار خوشکل   بعد هم یه قنداق فرنگی اینقدر با این همزادپنداری کردم اینقدر تو خیالم توی این تصورش کردم   و یه ده تیکه ناز ...

مادر پیش از این واژه ای بود که صدا میکردم و آغوشی بود که قرار میگرفتم   دستهایی که نوازشم میکردند و سینه ای که تمام جهانم و سنگ صبورم بود. مادر را که مینوشتم تنها به خوشبختی دختری فکر میکردم که زیر سایه این واژه زندگی میکند. آرزوهایم را به آسمان مادر وصله میزدم و رویاهایم رو در وسعت شانه اش میدیدم... اما... حالا که تو در جاده آمدنی احساس میکنم کسی مرا از دورها صدا میزند و چه واژه آشنایی ، چه آهنگ دلنشینی و هچنان کسی مرا صدا میزند: مادر! و من هنوز باورم نمیشود که کسی آمده است تا تمام کودکی مرا با خود ببرد و تمام مادرانگیِ مادرم را به من هدیه کند. و به راستی حالا احساس میکنم آغوشم وسیعتر و شانه ا...

هر لحظه که میگذرد به آمدنت نزدیکتر میشوم... لحظه ها یاران با وفای خلوت من هستند هنگاهی که تو هنوز لب به سخن نمیگشایی ...حالا که هنوز درون من نفس میکشی و نفسهای کوچک و گرمت ذره های تنم را با عشق تو می آمیزند چقدر دلم میتپد برای تو و برای دیدنت ، برای اینکه ببینم چقدر از وجودم را به تو بخشیده ام... با من بمان نازنینم با من بخوان سرود قشنگ زندگی را پا بگذار به دنیای کوچک من لبریزترم کن از نفس وقتی نفسم کم می آورم و دستانم محتاج نوازشهای کوجک انگشتان تو می شوند... چقدر انتظار سخت و شیرین است وقتی روزهای اندکی به تولدت مانده. تولد!... چه واژه ی پر از دردی...دردی که میبخشد:لذت را عشق را و زندگی را! دردی که با یک گریه آغاز میشو...